Hoeveel plastic afval heb je vandaag al gescheiden, alleen al van je boodschappen?
In ons dagelijks leven kunnen we moeilijk plastic verpakkingen vermijden. En zo vaak zeggen ze ons dat recyclen de oplossing is. Maar wie weet eigenlijk waar al dat plastic afval dat we scheiden heen gaat?
Een heleboel van ons plastic afval wordt naar Turkije of Zuidoost-Azië verscheept ter recycling. In vele van deze recycle-stortplaatsen voor plastic kampen arbeiders en plaatselijke bewoners met ademhalingsproblemen, met ernstige hoofdpijn en huidklachten. Dat allemaal door de gifstoffen die het recyclen van plastic uitstoot. [1] En veel kwetsbare mensen – kinderen, vluchtelingen en migranten zonder papieren – werken ook in deze recycle-stortplaats. [2]
Het Europees Parlement heeft al opgeroepen tot een einde aan het Europese dumpen van plastic afval in het buitenland, door op te roepen tot een verbod op de export van plastic. En alle EU-landen zijn al deel van een internationaal verdrag, dat ons moet beschermen tegen afval. [3] Het enige wat ons nog in de weg staat zijn onze eigen overheden.
Een verbod op het exporteren van plastic afval dwingt de EU om nog eens goed na te denken over haar manier van plastic produceren en met plastic vervuilen. Een verbod is een stap in de juiste richting.
Als we deze strijd winnen, hebben we niet alleen een eind gemaakt aan de onbeschofte praktijk van het exporteren van ons afval en vervuiling (en alle gifstoffen die daarbij zijn inbegrepen). Maar bovendien, wanneer de ware omvang van het probleem bij ons op de stoep ligt, moeten politici wel de plastic afvalproductie terugdringen, en werk maken van nieuwe manieren van duurzaam hergebruik en hervulling.